De strooptocht naar alcohol in Zagora
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Heleen en Arnold
13 Februari 2009 | Marokko, Zagora
Vrijdag 13 februari 2009
Een goeie dag om ons bier en andere alcohol aan te vullen.
Na uitleg van een van de Marokkaanse jongens op de camping stappen we in het volkswagenbusje van de Zweden. Vandaag zijn zij buschtaxi.
Op de muziek van Abba rijden we richting Zagora.
Na het terras waar we altijd zitten, moeten we naar rechts, dan weer naar rechts, dan bij de grote nieuwe camping links een zandpaadje langs die camping oprijden.
Aan het zandpaadje liggen wat hoge muren met daar achter de camping en wat bouwland. We volgen het pad verder en nemen een bocht naar links. Thomas oppert lekker droog dat dit een zeer goede weg is om je alcoholzaak aan te vestigen.
Evenlater zien we rechts van ons een groot ommuurt terrein met in de muur twee grote lange deuren. In een van de deuren is een klein luikje gemaakt.
Voor de deuren staat een Marokkaan met een zwart plastic zakje dat gevuld lijkt. Dit biedt hoop; wanneer Marokkanen alcohol ergens vandaan halen is dat altijd stiekum in een zwart plastic zakje.
Thomas stopt de bus en we lopen naar het luikje. Het wordt nog beter! Voor het luikje op de grond liggen allemaal doppen van bierflesjes. Het teken dat Marokkanen bier hebben gekocht en het niet konden afwachten om het op te drinken.
Het luikje is open en Heleen kijkt er door naar binnen. Aan de andere kant staat een man die haar vragend aankijkt. Verkoopt u ook bier, vraagt Heleen.
Natuurlijk! De deur wordt meteen geopend voor ons en we mogen naar binnen. Wat Marokkanen die na ons uit een auto stappen moeten hun inkopen via het luikje afhandelen.
Door de deur gelopen zien we een groot kaal terrein met aan de kanten enkele duistere hokjes, waar drank in blijkt te staan. Op de grond liggen lege bierflesjes verspreid.
We kunnen bier, wijn en gin kopen, tegen redelijke prijzen.
Een man pakt wat we willen, een ander loopt met een grote dikke geldtas om rond.
Terwijl wij ons bezighouden met de drank, begint Alvin en later ook Malva de lege bierflesjes in een emmer te gooien. Dit tot groot vermaak van de Marokkaanse verkopers.
We zetten onze aankopen in de bus en rijden naar het terras om het een en ander bij een noz noz en lekker avocadojus lachend te laten bezinken.
Omdat we goed vervoer hebben gaan we ook nog even boodschappen doen in de souk, groente en frisdrank.
Wanneer Anna, de zweedse, voor wat kindjes die tijdens het wachten met Alvin spelen, balonnen begint op te blazen en daar hondjes van gaat vouwen loopt half Zagora leeg naar de volkswagenbus. Grote pret! Daar valt niet tegenop te blazen.
Als alle boodschappen zijn ingeladen gaan Thomas, Anna en de kinderen in de bus richting camping. Wij gaan nog even internetten.
Wij zwaaien ze uit. Thomas roept met een grote grijns op zijn gezicht door het raam: tot volgend jaar en bedankt voor de drank.
Een goeie dag om ons bier en andere alcohol aan te vullen.
Na uitleg van een van de Marokkaanse jongens op de camping stappen we in het volkswagenbusje van de Zweden. Vandaag zijn zij buschtaxi.
Op de muziek van Abba rijden we richting Zagora.
Na het terras waar we altijd zitten, moeten we naar rechts, dan weer naar rechts, dan bij de grote nieuwe camping links een zandpaadje langs die camping oprijden.
Aan het zandpaadje liggen wat hoge muren met daar achter de camping en wat bouwland. We volgen het pad verder en nemen een bocht naar links. Thomas oppert lekker droog dat dit een zeer goede weg is om je alcoholzaak aan te vestigen.
Evenlater zien we rechts van ons een groot ommuurt terrein met in de muur twee grote lange deuren. In een van de deuren is een klein luikje gemaakt.
Voor de deuren staat een Marokkaan met een zwart plastic zakje dat gevuld lijkt. Dit biedt hoop; wanneer Marokkanen alcohol ergens vandaan halen is dat altijd stiekum in een zwart plastic zakje.
Thomas stopt de bus en we lopen naar het luikje. Het wordt nog beter! Voor het luikje op de grond liggen allemaal doppen van bierflesjes. Het teken dat Marokkanen bier hebben gekocht en het niet konden afwachten om het op te drinken.
Het luikje is open en Heleen kijkt er door naar binnen. Aan de andere kant staat een man die haar vragend aankijkt. Verkoopt u ook bier, vraagt Heleen.
Natuurlijk! De deur wordt meteen geopend voor ons en we mogen naar binnen. Wat Marokkanen die na ons uit een auto stappen moeten hun inkopen via het luikje afhandelen.
Door de deur gelopen zien we een groot kaal terrein met aan de kanten enkele duistere hokjes, waar drank in blijkt te staan. Op de grond liggen lege bierflesjes verspreid.
We kunnen bier, wijn en gin kopen, tegen redelijke prijzen.
Een man pakt wat we willen, een ander loopt met een grote dikke geldtas om rond.
Terwijl wij ons bezighouden met de drank, begint Alvin en later ook Malva de lege bierflesjes in een emmer te gooien. Dit tot groot vermaak van de Marokkaanse verkopers.
We zetten onze aankopen in de bus en rijden naar het terras om het een en ander bij een noz noz en lekker avocadojus lachend te laten bezinken.
Omdat we goed vervoer hebben gaan we ook nog even boodschappen doen in de souk, groente en frisdrank.
Wanneer Anna, de zweedse, voor wat kindjes die tijdens het wachten met Alvin spelen, balonnen begint op te blazen en daar hondjes van gaat vouwen loopt half Zagora leeg naar de volkswagenbus. Grote pret! Daar valt niet tegenop te blazen.
Als alle boodschappen zijn ingeladen gaan Thomas, Anna en de kinderen in de bus richting camping. Wij gaan nog even internetten.
Wij zwaaien ze uit. Thomas roept met een grote grijns op zijn gezicht door het raam: tot volgend jaar en bedankt voor de drank.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
