Thagazout-Ouzoud

Thagazout-Tarroudant-via Tizi-n-Tichka naar Ouzoud
Vrijdag 29 januari een heerlijk mooie dag, tijd om een rondje Thagazout-Immouzer en z’n waterval-Thagazout te rijden. Het is een mooie route door de bergen. Een paar kilometer voor Immouzer splitst de weg zich en gaat er een piste naar beneden waarvan wij vermoeden dat hij weer bij de kust uitkomt. Die gaan we rijden!
Het eerste stukje is nog van een soort gestort cement, al snel verandert het in een echte piste met door de regen ontstane gaten en kuilen. Na wat kilometers gehutst en gebutst te hebben komen we bij drie huisjes waar een splitsing is. Twee jongens die daar staan kijken ons ongelovig aan en beginnen om het hardst van nee te schudden als wij de piste rechtdoor willen rijden. Als wij daarop de andere piste willen pakken beginnen ze nog harder nee te schudden. We zien ze denken: maffe Europeanen, waarom rijden ze niet gewoon op het asfalt!
We nemen toch de tweede piste en met open mond aangestaard door de jongens beginnen we aan een steile, hobbelige, stuiterende afdaling langs de bergwand. Tenslotte ligt er beneden aan de bergwand een redelijk groot dorp, die mensen moeten ook ergens van en naar toe.
Beneden in het dorp aangekomen is het even overleggen welke richting we nu uit moeten, de piste splitst zich hier namelijk weer. We besluiten langs de rivier die er stroomt op te rijden richting noordwest en komen via een iets betere piste in een oase. Van verre zien we al een geasfalteerde weg naar de oase lopen. We duiken de oase in, rijden over een klein bruggetje de rivier over en zien wederom verbaasde blikken van bewoners als we het asfalt oprijden.
Ze mogen ons dan wel voor gek verklaren, wij hebben wel een heel leuke piste gereden en de IGLhaut is meteen een beetje getest op terreinvaardigheid. En ons richtinggevoel is goed geweest. Na nog enige tijd slingerend door de bergen te hebben gereden met schitterende uitzichten en leuke mensen die de duim naar ons opsteken en ons gedag roepen komen we uit in Tamri; een plaatsje aan de kust, zo’n 44km ten noorden van Thagazout waar we dezelfde ochtend weg zijn gereden.
Bij Thagazout aangekomen rijden we nog even naar het strand om de lage gearing uit te proberen, die is top! We zien daar een bekende Toyota en Landrover staan van Nederlanders die ook elk jaar in Marokko zijn en gaan even bijkletsen. En zoals het mannen betaamd duiken ze direct onder de IGLhaut.

Zaterdag 30 januari rijden we richting Taroudant. Altijd lekker om even te zijn. Redelijk authentiek Marokkaans en heerlijk relaxed. De IGLhaut konden we weer kwijt bij de stadsmuur (20 dirham-2 euro om een nacht te staan). Lekker in het stadje geslenterd en terras gezeten. Blijft toch apart: ook al komen we er maar één keer per jaar 1 à 2 dagen, de ober herkent ons telkens weer, net als de gardien bij de stadsmuur en de eigenaar van Chez Nada waar we zijn gaan eten. Dit keer werd de andere frère wel gemist, ook nu geven we ze de groeten van Henk en Salima.

Vakantiepark voor mieren:
In El Jadida hebben we een heel mierennest opgelopen. Daar kwamen we pas achter toen we in Imsouane stonden, toen was het kwaad al geschied. De lekkere pepermuntkussentjes die in ons deurvak stonden waren al verorberd door zo’n 30 mieren voordat we er erg in hadden. Ons killerinstinct kwam naar boven, geeft meteen wat lichaamsbeweging. Dachten we dat we van de plaag verlost waren…….een paar dagen later in Taroudant liepen ze weer even vrolijk in grote getale overal door de bus heen. Hier moest wat sterkers op gezet worden. Met KILL (anti-insectenspray) in onze gedachten zochten we het woord ‘mier’ op in ons Franse woordenboek.
Toen wij in een internetlokaal waren vroegen we de patron of hij wist waar we gif tegen mieren konden krijgen in Taroudant. Hij wist het niet, maar Souri, een vrouw die in het internetlokaal aan het chatten was wilde wel met ons op zoek gaan. Hartstikke leuk, al kletsend op z’n Frans sjouwden we door de straatjes van Taroudant van het ene winkeltje doorgestuurd wordend naar het andere. Uiteindelijk kwamen we in de souk uit (het niet toeristische gedeelte, dat is ook altijd het leukste). Bij zowaar een klein winkeltje in tuinspullen en daar hadden ze gif tegen o.a. mieren. Natuurlijk moet zoiets gevierd worden dus nodigden wij Souri uit op een terras om er iets op te drinken. Ze vraagt ons in welk hotel wij logeren. Wij zeggen dat we aan de stadsmuur staan en daar ook slapen. Arnold legt uit dat wij een campingcar hebben; niet het goeie woord. Souri kijkt ons verbaasd aan. Dat kan toch niet, zegt ze, daar rijden toch alleen maar heel oude mensen in…..Even uitgelegd dat wij een petite autobus hebben waar we in slapen en bedanken haar voor het compliment. Dat klonk beter voor Souri.
Op het terras waar we met Souri naar toe gingen zat ook Rashid een Marokkaan die we de vorige avond hadden ontmoet. Hij had zijn hele leven (hij is eind twintig denken we) in België gewoond en was nu voorgoed naar Marokko verhuisd. Hij spreekt Vlaams en Frans, maar geen Arabisch, dat lijkt ons niet makkelijk om te integreren in Marokko, maar enfin. Bij hem zaten nog twee Belgen; een vrouw die Nederlands geeft aan Marokkanen in Casablanca en heel goed Arabisch spreekt en een man die bij haar op bezoek was. Zij waren beiden op reis door Marokko. Ook weer bijkletsen natuurlijk.

Alles in het kader van trouwen.
Een van de keren dat wij in Taroudant op een terras zaten hoorden we in de verte allemaal vrouwen juichen en met tongval zingen. Even later kwam er een ezel met wagen voorbij met daarop een schaap en allemaal andere zaken, gevolgd door een hele stoet vrouwen. Het bleek een trouwerij te zijn. Toen wij een tijdje later terugliepen naar de bus zagen we winkeltje met allemaal verzilverde en zilver geverfde banken, draagstoelen, gedekte tafels etc. Heleen naar binnen om te vragen of dit voor een trouwfeest was. Inderdaad. De vrouw vond het erg leuk die interesse en vertelde waarvoor wat bedoeld was. Arnold werd ook binnen geroepen want zij vond dat wij op de bank moesten gaan zitten waar de bruid en bruidegom normaliter op zitten, zij wilde een foto van ons maken. Doen we! Zij schik, wij schik.
Toen we ’s avonds bij de stadsmuur in onze IGLhaut zaten kwam de hele trouwstoet, nu met vrouwen en mannen, de eerder genoemde ezel en wagen en een koe, onder veel getrommel, gezang en voorop gegaan door mannen op paarden voorbij.

Promillage
Later op de avond zien wij twee Marokkanen uit hotel Salam bij de stadsmuur waggelen en op een brommertje proberen te stappen. De een voor- de andere achterop. Ze hebben de hele weg nodig om enkele meters met het brommertje vooruit te komen. Dan besluit de man achterop af te stappen. De berijder probeert of hij het brommertje nu wel op één lijn houden kan. Vol goede moed stapt zijn bijrijder even later weer achterop en daar zwabberen ze heen.
Het brommertje is nog niet de hoek om of daar rijdt een Renaultje 4 van de parkeerplaats af die eigenlijk te weinig ruimte heeft aan de hele breedte van de weg. Wij zijn blij dat we niet op straat lopen.

Maandag 1 februari zijn we, uitgezwaaid door Rachid die nog even kwam kletsen en de gardien, vertrokken richting Quarzazate, via Taouiline om uiteindelijk via de Tizi-n-Tichka naar Ouzoud te rijden. De schaapsherdertjes die we onderweg tegen komen houden met beide handen hun oren dicht. Waarom ze dit doen weten we niet. Het lijkt ons niet dat dit door onze IGLhaut komt, vergeleken met de vrachtwagens en busjes hier zijn wij muisstil.
Dinsdag 2 februari komen we aan in Ouzoud bij camping Zebra van Renate en Paul.
De zuurkool, sjag en hagelslag die we hadden meegenomen wordt afgegeven. Tot diep in de avond wordt er weer helemaal bijgeklets, net als de avond er na. Ook Minous komt ons de volgende ochtend begroeten en zegt wel –tig keer dat ze zo blij is dat we er eindelijk zijn.
Paul en Renate vragen ons of we zin hebben om mee te gaan met hun tour van 6 t/m 12 februari. Voor deze tour hebben zich vier Nederlanders met twee landrovers aangemeld en nog twee Nederlanders die in hun huurauto mee rijden.
Delen van de pistes op de route hebben we zelf al een of meerdere malen met Henk en Salima gereden, maar het lijkt ons leuk om met Paul en Renate te touren en we willen wel eens meemaken hoe het is om met een groep van 10 te touren. Dat hebben we nog nooit gedaan. We gaan het allemaal beleven.