Weer in Europa

Donderdag 19 maart 2009
We zijn vanuit Essaouria vertrokken naar El Jadida, via de kustroute.
Heel veel vlinders onderweg, komt vast door alle bloemen die er ook weer zijn.
In El Jadida het stadje ingelopen. Dit is echt meer een Marokkaans stadje, weinig toeristen.
Het is ook leuk om tot twee keer toe te merken aan de mensen op het terras en de eigenaar van de barretjes/restaurantjes hoe leuk ze het vinden dat jij als Europeaan op hun terras zit.
Zelfs de klanten op het terras zeggen ons vrolijk gedag als we weer verder lopen.

We hebben besloten om vrijdag 20 maart direct van El Jadida naar Tanger (400km) en dus de veerboot te rijden en zo de tussenstop bij Larache over te slaan. We hebben in korte tijd zo´n overdoses aan tups, yogurtbecher en cockroaches gehad dat we Larache, waar het vol met deze dingen staat, graag overslaan.
Als we over de tolweg naar Tanger rijden zien we nog de naweeën van het slechte weer van de laatste tijd. Overal ligt nog erg veel water, bijna complete meertjes.

Ook al is het tolweg en bijna leeg/geen verkeer, het blijft opletten geblazen. Rechts van de weg staan hutjes van plastic en daarbij mensen met protestbordjes. Jammergenoeg in het Arabisch, dus wij kunnen niet zeggen waartegen ze protesteren.
Al practiserend waar dit voor zou zijn kijken we voor ons en zien plotseling een Renaultje voor ons acuurt afremmen van 100 naar 1 km per uur en heeeeeeel langzaam een draai over de middenberm naar de andere kant van de tolweg nemen.
Heleen moet met heel haar gewicht op de remmen gaan staan om de Toyota nog enigszins op tijd stil te laten staan. Goed voor de adrenaline.

In Tanger bij de haven aangekomen zien we de veerboot nog liggen. Het is bijna twee uur, de vertrektijd van de boot, we denken dus niet mee te kunnen.
Uitreis regelen gaat erg snel. Wat het paspoort betreft dan, de douane die de auto moet uitklaren vindt zijn lunch belangrijker dan zijn werk.
De rij waar wij ondertussen in zijn gaan staan om door de douanecontrole te gaan schuift steeds verder op.
Als we aan de beurt zijn voor de controle krijgen we eindelijk ook onze uitklaringsbewijs terug.
De douane klopt met een schroevendraaier wat op de banden en het blik van de auto, werpt een blik naar binnen en het is goed.
Het is half drie en yippie de boot ligt er nog. Wij rijden er snel op na nogmaals gecontroleerd te zijn en terwijl wij de trap naar het pasagiersgedeelte oplopen vaart de boot weg.
Het is echt een snelferry, vijfendertig minuten later zijn we in Tarifa (Spanje).

Toeval:
het is nog lekker zonnig dus besluiten we in Tarifa te blijven hangen. Wanneer we uit de supermarkt komen staat er een man tegen onze Toyota geleund. Het eerste wat Arnold denkt is: wat zou die Marokkaan van ons willen? Tja, lijfelijk zijn we dan in Spanje, maar geestelijk nog steeds in Marokko.
De man zet zijn zonnebril af.....blijkt het René te zijn. Een Zwitser die we vorig jaar ontmoet hebben in Zagorra.
We hadden gehoord dat hij in Tafraoute zou zijn en hem dus al gemaild dat wij ook in Marokko zaten.
Een ontmoeting in Marokko zat er jammergenoeg niet meer in. We hebben ook geen verder contact gehad.

Toeval wil dat René een dag later uit Marokko via Ceuta naar Gibraltar-Spanje vertrok dan gepland (vrijdag dus)en wij een dag eerder dan gepland vanuit Tanger naar Tarifa voeren (ook vrijdag dus).
René bedacht dat ie nog wel naar Tarifa wilde. Toen hij daar rondliep zag hij onze Toyota staan. En zie daar de ontmoeting was er!
Kleine wereld.
Tja, we zitten nu nog steeds in Tarifa, het is inmiddels zondag 22 maart en doen niet anders dan bijkletsen, etc, etc.
Morgen gaan we weer verder, langzaam via de oostkust van Spanje omhoog naar Frankrijk om daar nog wat vrienden te bezoeken in hun duizendsterren woning. We kunnen op hun duizensterren camping staan. Volgens onze vrienden kunnen échte reizigers die van basic en duizend sterren houden tot rust komen in deze oase.

Voor ons is deze reis bijna ten einde. Een tijd van pistes/offroad rijden, erg leuke ontmoetingen, veel moois dat we hebben gezien.
Marokko is en blijft elke dag anders.

Wij hebben onze herinneringen weer aangevuld.

Leuk dat jullie er van mee hebben willen genieten.

Heleen en Arnold