Tata-Marrakech-Cascades de Ouzoud

Donderdag en vrijdag 19-20 februari 2009
Lekker gelanterfant in Tata. Langzaam verandert dit stoffige garnizoenstadje in een steeds kleuriger stadje. Dit jaar hebben ze het plein aangepakt waar alle bussen en taxi`s stoppen. Het plein is nu helemaal betegeld en verhoogd. Geen stof en zand meer, maar ook geen bussen meer die op het plein stoppen. Het leven dat er daardoor was heeft zich verplaatst naar de hoofdstraat, net als de terrassen. Wij hebben een restaurantje gevonden dat zowel terras heeft aan het plein als aan de hoofdstraat zitten dan ook wisselend aan de ene en dan weer aan de andere kant.

Aan de hoofdstraat zijn een paar toeristische winkeltjes, waarvan één recht tegenover het terras. De jongen die daar werkt houdt iedere niet Marokkaan aan die in de buurt van zijn winkeltje komt. Wij hadden hem al eerder gezegd niets te willen kopen, dat was hij blijkbaar vergeten. Toen we weer eens van een noz noz genoten kwam hij op ons toegelopen, helemaal klaar voor de verkoop actie.
Waar we vandaan kwamen, etc. Hou maar op zeiden we, dit heb je ons al gevraagd en we willen niets kopen. Wat grapjes maken, hij tevreden wij tevreden en hij liep weer naar zijn winkel. Halverwege de straat draaide hij zich weer om en kwam terug. Of hij bij ons aan tafel mocht zitten en met ons praten, hij wou écht niets verkopen.
Dat kan zeiden wij, maar al je drie keer je winkel hebt genoemd, kun je vertrekken.
Het was erg moeizaam voor hem dat niet te doen en erg hilarisch voor ons.

De kies van Salima was afgebroken, zoals jullie in ons vorige verhaal konden lezen. Daardoor bleven we een dag langer in Tata.
We worden door steeds meer inwoners begroet en tegen de ober van het terras hoeven we niet meer te zeggen wat we willen drinken. Tijd weer om te gaan.

Zaterdag, zondag en maandag 21-22-23 februari 2009
We gaan de piste van Tata over Aka Iherm naar Talioun rijden. Tenminste: we hopen dat deze route nog niet geasfalteerd is.
Wanneer we op het terras onder het genot van noz noz de coördinaten invoeren, breekt het net aangebrachte stukje composiet van de kapotte kies van Salima. Het heeft precies 24 uur gehouden!

Na de 25 km asfalt tot Aka Iherm begint voor ons de piste. Helaas na 35 km piste komen we weer op asfalt terecht, dat waarschijnlijk iets verder dan waar wij de piste op gingen al was aangelegd. Toch leuk achter langs de dorpjes en oases gereden. In het dorpje waar we op het asfalt kwamen zat een grote groep vrouwen op de grond die enthousiast zwaaiden en veel plezier in ons hadden.
Ondanks het asfalt is de rest van de route naar Talioun schitterend! Gigantische bergen, veel groen, roodbruin, geel en blauw en water, kristallen die schitteren in de zon en de mensen die vriendelijk zijn maar op afstand blijven. Voor de nacht vinden we een stille plek in de bergen op een paar km afstand van de weg. De qued waar we bij staan is vol begroeid met wilde lavendel, ruikt erg lekker.

De kies van Salima begint op te spelen, we besluiten dan ook om door te rijden naar Ouarzazate in plaats van eerder al af te slaan naar Ait Benhaddou. Salima kan dan op zoek gaan naar een betere tandarts. Ouarzazate is namelijk een grotere stad waar veel toeristen komen.

Uiteindelijk komt Salima bij een vrouwelijke tandarts terecht met een Europees ingerichte praktijk. De kies wordt voor haar gevoel beter gestut.
Morgen kunnen we weer verder.

’s Avonds gaan we uit eten in het restaurant op de camping. We bestellen de taghine al in de middag en zeggen om 7 uur te komen eten.
Om half 7 komt de eigenaar naar Salima met d vraag of wij degenen zijn die taghine wilden eten. Ja, dat zijn wij. Hoe laat was dat dan? Om 7 uur. Dan is het goed en de man vertrekt weer richting restaurant.
Als wij om 7 uur het restaurant binnen lopen, is het helmaal donker. De eigenaar doet snel het licht aan bij één tafeltje. Wat blijkt, we zijn de enige gasten vanavond.
We krijgen de harira soep, de Marokkaanse salade en tenslotte wordt ook de taghine op tafel gezet. Een muziekje wordt ook nog opgezet. Er wordt gevraagd of we koffie of thee willen. Enkele minuten later staat ook deze al op de tafel naast ons. Dan zegt de eigenaar: wij gaan nu weg, willen jullie het licht uitdoen wanneer jullie klaar zijn met eten en naar jullie auto gaan?
Geen probleem! Het eten is heerlijk, als we klaar zijn zetten we de muziek ook maar even uit.

Dinsdag 24 februari 2009
We gaan een piste rijden van Ait Benhaddou naar Telouet, een dorpje dat tegen de Tizi-n-Tichtka aan ligt, zo’n 2300 meter hoog. Deze piste doen we zonder coördinaten, we verwachten nl dat het asfalt is omdat het een van de mooiste routes is in Marokko.

Ait Benhaddou is een oude ksar en daardoor een toeristentrekker. Er zijn ook verschillende grotere Amerikaanse films opgenomen.
De ksar wordt door ons op de foto gezet, maar we bezoeken ‘m verder niet. Vorig jaar zijn we in Goulmima al in een oude ksar geweest en we vermoeden dat deze er ongeveer hetzelfde uit ziet.
We rijden door en tot onze verrassing gaat het asfalt over in piste. Kijk dat is nou nog eens leuk!
Wij rijden de piste van zuid naar noord. De toeristen-4wd met chauffeur rijden deze piste van noord naar zuid, zo komen we al gedurende route er achter.
Het is een spoor voor één voertuig, we moeten dus regelmatig aan de kant, dat wil zeggen de zijkant van de berg een stukje oprijden, om de toeristen-4wd er door te laten.
Een van de chauffeurs vond dat wij courage hadden om deze route te rijden. Tja, inderdaad wij vonden onszelf ook wel moedig.
Er zit op een gegeven moment zo’n steile klim over rotsblokken in de route dat je in de eerste versnelling laag (zeg maar langzaam stapvoets) al schuddend en kruipend naar boven reden. Dan ben je heeeeeeeel blij als er geen tegenligger komt, wij moeten dan namelijk weer achteruit en er is op deze klim écht geen plek om even uit te wijken.
Het geluk was met ons, de tegenliggers hadden we net gehad voor de klim en kwamen pas weer een paar km na de klim. De toeristen in deze auto’s bleven ons maar fotograferen en filmen; alweer.
Boven aan deze steile klim staan………toeristentoei verkopers. Komt natuurlijk door de toeristen-4wd die deze route rijden, maar je verwacht dit niet. Wel even iets geruild met de mannen, dat ging tot onze verbazing nog.

In Telouet aangekomen, nog vol van deze mooie piste langs mooie kasbah-dorpjes en weer schitterende natuur, wordt je dan begroet door een Marokkaan met Ghallo Holland; wat een afknapper, snel doorrijden.

Het loopt al tegen vijven als we de Tizi-n-Tichtka over rijden langs de besneeuwde bergtoppen richting Marrakech. Het is nog licht en we hebben gelezen over een staanplaats iets lager op de route. Deze plaats is er inderdaad, maar is vergeven van de wilde honden en we moeten 50 dh per auto betalen. We dachten van niet!
Dit heeft als gevolg dat we uiteindelijk halfnegen in de avond camping Relais bij Marrakech oprijden. Dat hadden we vanochtend ook niet gedacht.

Woensdag tot en met zaterdag 25-28 februari 2009
Na een dagje Marrakkech, dat altijd leuk is vertrekken we richting Cascades de Ouzoud. Als we daar aan komen horen we dat Renate en Paul de eigenaren van camping Zebra net in de ochtend voor een paar dagen naar Nederland vertrokken zijn. Jammer, was leuk geweest om ze weer te zien, we sturen ze wel een mailtje.
We blijven een paar dagen op camping Zebra staan. Lekker relaxt en mooi uitzicht. De camping wordt bij afwezigheid van Renate en Paul gerund door Said, Hassan en Minou, een leuk stel bij elkaar en Minou kan heel lekker koken!!!!!
Natuurlijk lopen we ook naar de watervallen van Ouzoud van 100 meter hoogte, altijd mooi. Er is dit keer nog meer water dan vorig jaar en met de zon en daardoor regenbogen weer leuk voor de nodige plaatjes. De Makaken aapjes laten zich ook weer zien.

Wanneer we op een terrasje uitblazen en wachten op onze noz noz, jus de banane en omelet berber horen we in de verte gerommel. Als we omkijken zien we dat de lucht boven de bergen pikzwart is geworden. Slecht weer op komst. We hebben daar door het sterke geluid van de waterval niets van gemerkt. Snel een telefoontje naar Salima en Henk op de camping om te vragen of ze onze lakens binnen willen halen.
We eten snel de lekkere omelet Berber op. Als we opstaan om weer terug naar de camping te lopen in de hoop droog aan te komen, staat Henk met zijn Toyota voor onze neus.
Dat is dus ook écht leuk!

Als we terug zijn komen steeds meer campers die beneden op campings bij de waterval stonden, camping Zebra opgereden. Ze hadden het advies gekregen om hoger te gaan staan i.v.m. het noodweer. Het kan nogal spoken in dit gebied.

In de avond, wanneer wij aan een heerlijke tagine gemaakt door Minou in de grote tent zitten, barst het noodweer los. Bliksem, grote regendruppels en Hassan en Said die overal in de tent stokken onder het doek zetten om zo te zorgen dat het niet te erg gaat lekken.
We hebben lekker in de tent gezeten, met houtkachel.