Tafraout - Tata

Vrijdag 30 januari 2009
Na een extra waterzak te hebben gevuld zijn we weer weg gegaan van de camping. We staan weer vrij net buiten Tafraoute. De rest van de dag gevuld met terras zitten, mensen kijken en internetten. Toen we weer naar buiten liepen bij het internet was het erg gaan waaien en erg koud geworden. Snel terug naar de Toyota, waar twee Duitsers bij onze auto stonden, hij 87 jaar en zij iets jonger. Echte reizigers nog, hardstikke leuk, we hopen dat wij als we op die leeftijd raken ook nog zoveel leuke dingen doen.

Zaterdag 31 januari 2009
Toen we om half tien opstonden, werden we op afstand alweer opgewacht door wat kinderen en een hondje; die langzamerhand steeds dichterbij kwamen.
Het is wel heel interessant wanneer Arnold het vegertje pakt en de schoenen van de kinderen begint te vegen. Als vervolgens de poten van de hond aan de beurt zijn, is de hilariteit groot.

Tijdens het ontbijt wordt alles wat we doen bekeken. Als ze ieder een beetje hagelslag in de hand krijgen is het feest, korreltje voor korreltje wordt opgepakt en in de mond gestoken.
Het is altijd weer afwachten hoe mensen en kinderen reageren als je een foto maakt, deze keer gaat het goed. Zeker als de kinderen daarna de foto's kunnen zien, dikke pret en veel gelach. Wanneer we daarop de filmcamera aanzetten met het schermpje op onzelf gericht komen de kinderen er meteen bij staan om naar zichzelf te kijken, dat levert weer leuke opnames op.
Wat het is weten we ook niet, maar we merken wel vaker dat onze stoeltjes een grote aantrekkingskracht hebben op kinderen. Zodra wij opstaan om de boel op te ruimen zijn de stoeltjes alweer bezet.
Geen probleem.
De hagelslagkorreltjes die op de tafel zijn gevallen worden per stuk opgepikt en opgegeten, de beker met avocado yogurt wordt met de vinger helemaal leeggelikt, mjammie lekker!

De kinderen worden steeds vrijer. Dat ligt natuurlijk ook aan onszelf. Ze klimmen Salima achterna in de Toyota en kijken hun ogen uit bij alle leuke dingen die er in hangen.
Prompt wordt het vegertje gepakt en de vloer aangeveegd.
Onze toyota krijgt evenlater ook een schoonmaakbeurt.
Op een gegeven moment worden de kinderen uit de toyota geplukt en gaan wij nog even richting terras.
Daar voeren we onder het genot van noz noz de coordinaten in van de piste die van Tafraoute naar Tata gaat.
Nog even wat boodschappen doen en we gaan weer op pad.

Deze piste hebben we vorig jaar ook gereden, het eerste stuk komen we nog Italianen met gids tegen en worden we op de foto gezet.
Na een tiental kilometers zijn we weer alleen op de piste. We rijden door tot na een goudmijn en gaan dan op zoek naar een staanplaats. Het duurt toch nog een uurtje voordat we iets gevonden hebben waarvan we het gevoel hebben dat we niet in het zicht staan.

Zondag 1 februari 2009
Rond een uur of zeven worden we gewekt door drie vrouwen die voorbij de toyota's lopen. Waneer zij twee uur later terug komen gewandeld zijn ze helemaal verborgen onder hooi en takken die ze geraapt hebben. Onze dag begint dan pas, terwijl er voor hun al veel werk op zit.
Voordat we weg rijden leggen we eerst onze lege flessen voorraad tussen wat stenen, ze kunnen nog goed gebruikt worden door de mensen hier. Het groente afval van de avond ervoor hebben we ook al in de buurt neergegooid voor de ezels of bokjes. Het restafval wordt verbrand. Arno legt ook nog een pakje peuken neer, sigaretten die door het condens in de auto nat zijn geworden en die hij niet meer om te roken vindt, maar de mensen hier zeker nog wel!
We wennen snel aan het recyclen, dat gaat beter dan in Nederland, maar hier ervaar je dan ook direct het nut ervan.

De piste is hier al flink aangepakt dus we zitten alweer snel op het asfalt richting Tata.

In Tata aangekomen zien we de landrover van Ron en Trees staan, twee Nederlanders die in Frankrijk wonen en die we vorig jaar ook in Tata getroffen hebben. We treffen elkaar later weer op camping Tata Titi.
Eerst gaan we noz noz drinken. De ober heeft een jasje aan van Sikkens, Akzo Nobel, daar moet dus wel even een foto van gemaakt worden.
Tata Titi is niet meer wat het vorig jaar was. Door twee grote overstromingen is een deel zo goed als weggespoeld. Wij kunnen er gelukkig nog wel staan, net als Spanjolen die in de avond met hun terreinwagens de camping op komen rijden.
Het waait hard, maar door de bwolking is het toch warm genoeg om in de avond buiten te zitten.

Maandag 2 februari 2009
Een dagje lekker niets doen, alleen onszelf wassen, internetten en.........terassen en natuurlijk even het kleine soukje in gaan. Tata is wat dat betreft nog behoorlijk Marokkaans zonder alle toeristentoei winkeltjes.
Morgen gaan we waarschijnlijk weer de piste op.

P.s. Wij maken ook veel leuke filmpjes met onze nieuwe JVC camera, helaas zijn het mod bestanden die niet op Waarbenjij nu kunnen, maar de helpdesk van de site heeft ons wel een bestand gestuurd waarmee we ze om kunnen zetten. Dit duurt echter nog even, want ook daar hebben we internet voor nodig met computers waarin voldoende usb sticks kunnen en die niet te langzaam gaan. Jullie houden ze dus tegoed totdat het lukt.